Podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych w zeznaniu podatkowym za 2020 r. będą ponownie stosować przepisy dotyczące tzw. ulgi na złe długi. Powyższe oznacza, że na podstawę opodatkowania będą miały wpływ nieuregulowane w terminie należności i zobowiązania. Co ważne, zgodnie z przepisami przejściowymi ulga na złe długi jest stosowana wyłącznie w odniesieniu do transakcji, których termin płatności przypadał po 31 grudnia 2019 r.

Ulga na złe długi – uprawnienia wierzyciela

Zgodnie z art. 18f ustawy CIT, wierzyciel, który nie otrzymał należności lub jej części w okresie 90 dni od dnia upływu terminu płatności określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie, ma prawo:

• zmniejszyć podstawę obliczenia podatku o wartość tej należności lub jej części albo
• zwiększyć poniesioną stratę.

Należy przy tym pamiętać, iż ulga na złe długi przysługuje podatnikowi, który wcześniej zaliczył wartość tej wierzytelności do przychodów należnych, pod warunkiem, że wierzytelność do dnia złożenia zeznania podatkowego nie została uregulowana lub zbyta.

Ulga na złe długi w zeznaniu podatkowym wierzyciela

Wspomnianego zmniejszenia podstawy obliczenia podatku albo zwiększenia straty o nieuregulowaną w terminie należność wierzyciel dokonuje w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu płatności.

Co istotne, jeżeli wartość zmniejszenia podstawy obliczenia podatku jest wyższa od tej podstawy, zmniejszenia o nieodliczoną wartość można dokonać w okresie 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, za który powstało prawo do zmniejszenia (pod warunkiem, że wierzytelność ta nie została uregulowana lub zbyta).

Jednocześnie, gdy po roku podatkowym, za który skorzystano z ulgi na złe długi, wierzytelność ta zostanie uregulowana lub zbyta, podatnik zobowiązany jest do zwiększenia podstawy obliczenia podatku lub zmniejszenia straty w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym wierzytelność została uregulowana lub zbyta.

Ulga na złe długi w rozliczeniach miesięcznych

Ulgę na złe długi można stosować również w rozliczeniu miesięcznym, zwiększając albo zmniejszając dochód stanowiący podstawę obliczenia zaliczki na podatek dochodowy. W takim przypadku, jeżeli podatnik jest zobowiązany do zwiększenia podstawy obliczenia podatku lub zmniejszenia straty, stosowną korektę przeprowadza już w miesiącu, w którym zobowiązanie zostało uregulowane (przy obliczaniu zaliczki na podatek).

Ulga na złe długi – obowiązki dłużnika

Jednocześnie dłużnik, który nie uregulował zobowiązania lub jego części w okresie 90 dni od dnia upływu terminu płatności określonego na fakturze lub w umowie, ma obowiązek zwiększyć podstawę obliczenia podatku lub zmniejszenia straty. Co istotne, obowiązek ten dotyczy podatnika, który wcześniej zaliczył wartość zobowiązania do kosztów uzyskania przychodów.

Ulga na złe długi w zeznaniu dłużnika

Dłużnik dokonuje zwiększenia podstawy obliczenia podatku lub zmniejszenia straty w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu płatności.

Również jeżeli po roku podatkowym, za który dłużnik zwiększył podstawę obliczenia podatku lub zmniejszył stratę, ureguluje on zobowiązanie, wówczas ma on prawo dokonać zmniejszenia podstawy obliczenia podatku lub zwiększyć stratę w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym zobowiązanie zostało uregulowane. Co istotne, również po stronie dłużnika możliwe jest włączenie uregulowanego zobowiązania już w miesiącu, w którym tego dokonał – przy ustalaniu zaliczki na podatek dochodowy.